Deze meid heeft haar propedeuse in the pocket!

Afgelopen maandag mocht ik mijn propedeuse, ook wel P genoemd, van de opleiding Communicatie aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen in ontvangst nemen. Het was een bijzondere middag en met een zeer verrassende afloop.

Het duurde even…

Eerlijk is eerlijk, ik heb mijn propedeuse niet in het eerste jaar gehaald. Ik verpestte namelijk één van de eerste toetsen en die kon ik ook echt pas een jaar later overdoen. De rest haalde ik wel de eerste keer, dus het was echt wachten op die ene toets. Toen ik die toets haalde, was de propedeuse uitreiking uiteraard net geweest en moest ik daar dus ook nog een jaar op wachten. Maar goed, ik heb hem!

Bijna niet in ontvangst mogen nemen

Ik loop fulltime stage en daar ben ik dus heel druk mee. Daarnaast had ik een brief met de uitnodiging echt ergens gemist. Ik kwam er dus vrij laat achter dat ik m’n propedeuse mocht ophalen en melde me vijf dagen van tevoren ook pas aan. Ik kon zien dat mijn aanmelding was doorgekomen, maar kreeg geen reactie. Het was tot op de dag van de uitreiking zelf dus nog maar de vraag of ik wel mocht komen of niet. Ergens had ik het wel jammer gevonden als ik hem gewoon bij de receptie op had moeten halen… Je hebt er toch hard voor gewerkt.

Lieve woorden en cadeautjes

Gelukkig kreeg ik maandagochtend dus alsnog bericht dat ik maandagmiddag welkom was. Alles werd snel voor me geregeld door school. Zo kreeg ik mijn propedeuse in een mapje met de oude huisstijl, maar goed ik was allang blij dat ik hem in ontvangst mocht nemen. Ook had Saskia, één van mijn mentoren in het eerste jaar, toch nog wat lieve woorden voorbereid. Van mijn moeder en broer kreeg ik ook nog een prachtig bos bloemen met een lief kaartje eraan en van Léon kreeg ik mijn favoriete zoetigheid: Macarons!

De pech

Ik ben niet zo’n held in de auto, maar moest zelf naar de uitreiking in Nijmegen rijden. De heenweg ging eigenlijk best prima, een overwinning op zich. De terugweg verliep iets minder soepeltjes. Onderweg hoorde ik namelijk een supervreemd geluid toen ik op de snelweg reed. Eenmaal op de vluchtstrook was de diagnose eigenlijk snel gesteld. Mijn rechter achterband was lek en het begon al aardig donker te worden buiten. Fijn, haha!


Gelukkig hebben we een abonnement op Renault Servicehulp en werd ik na zo’n twintig minuten met auto en al van de snelweg geplukt en bij de McDonald’s in Beuningen gedropt. Daar moest ik wachten op iemand die mijn band zou repareren. Gelukkig is McDonald’s mijn happy place en kon ik mezelf opwarmen aan een portie kipnuggets. Wat een geluk bij een ongeluk.


Na een kwartiertje was de monteur er al. De band kon helaas niet meer gemaakt worden, maar met het reservewiel onder mijn auto, kon ik mijn tocht naar huis toch vervolgen. Wat een avontuur weer. Gelukkig is alles goed afgelopen.


Zou jij zelf een autoband kunnen verwisselen? 😉


Liefs,
Nadeche Jocelyn